تأثیر اسید هیومیک بر فعالیت برخی آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی و متابولیت‌های سازگار در توت‌فرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری

شوری از مخرب­ترین تنش­های غیر­زنده محیطی است که میزان تولید محصولات کشاورزی را در دنیا محدود نموده است.   پژوهش­های کمی درباره کاربرد اسید هیومیک و تأثیر آن بر گیاهان در شرایط تنش شوری انجام گرفته است. به­منظور تعیین اثر اسید­هیومیک بر برخی ویژگی­های فیزیولوژیکی در توت­فرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری، آزمایش گلخانه­ای با سه فاکتور شامل دو روش کاربرد اسید هیومیک (محلول­پاشی برگی و کاربرد در محیط کشت)، سه غلظت اسید هیومیک (صفر، 300 و 600 میلی­گرم در لیتر)  و سه سطح شوری ناشی از کلرید سدیم (صفر، 20 و 40 میلی­مولار) به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، میزان قندهای محلول و پروتئین کل در مقایسه با شاهد افزایش یافت. کاربرد اسید هیومیک در غلظت 600 میلی­گرم در لیتر در سطح شوری 40 میلی­مولار، میزان قندهای محلول را 8/3 برابر و فعالیت آنزیم­های کاتالاز و گایاکول پراکسیداز را به­ترتیب به میزان 1/4 و 5/4 برابر در مقایسه با شاهد افزایش داد. این پژوهش نشان داد که کاربرد اسید هیومیک (محلول­پاشی برگی و کاربرد در محیط کشت) می­تواند اثرات منفی شوری را در توت فرنگی رقم سابرینا تعدیل نماید.